hayat garip..

Kurban bayramı ve 1 haftalık tatil bize çok iyi geldi. Bayramın ilk günü, dayımlarla birlikte Gönen’e gittik. Yolculuk baya renkli geçti. Dayımın oğlu Eren yanımızda olunca renkli geçmemesi imkansızdı zaten : ) Önce dayımın caanım iPhone’u evde unutması ile başladı herşey ve tüm bayram boyunca devam etti. “Ben en önce telefonumu koyarım çantama” gibi büyük bir laf ettim. Bunun üzerine, bayram ziyaretine giderken telefonumu masanın üzerinde unutmam ve dayımdan istememle olay kaosa dönüştü. Bütün bayram boyunca dayım ve telefon muhabbetimiz sürüp gitti. (Hala da devam ediyor: ) )

Bizim bayramlarımız ayrı güzeldir. Bayramın ilk günü bütün akrabaları ziyaret ederiz, her gittiğimiz yerde tatlı ikram edilir. Yanında da türk kahvesi. Tatlılar baklava olur genelde. Evde yapılmıştır mis gibi. Daha sonraki günler misafirler hiç bitmez. Evde anneannemiz vardır onu ziyarete gelirler. Gelenlere tatlı, çay, kahve, kolonya, çikolata ikram ederiz. Bayram kurban ise eğer et doğrama faslı başlar. Evlendiğimden beri bu seramoniye ben de dahil oldum. Geçen senelerde hiç elimi sürmezdim. Şimdi annem, anneannem ve ben birlikte yapıyoruz bu işi.

Bu sene bayrama babacığımın doğum günü denk geldi. Güzel bir pasta ve sıcacık simitlerle kutladık babacığımın doğum gününü. Nice yaşlara babacım sağlıkla ve huzurla inşallah..
Ailemiz büyüdükçe her bayrama bir doğum günü denk gelmeye başladı. İki bayram birden yapıyoruz..

Her güzel şey gibi bayramın ve tatilin de sonu geliyor. Annemin evindeyken zaman ne kadar da çabuk geçiyor. Her güne bir şey sığdırmaya çalışıyoruz. Bunlar tabii ki yalnızken yapamadığım, bana zor gelen yemekler oluyor. Mantıdır, çiğbörektir, lahana sarmasıdır. Hepsini yaptırıyorum onlara. Biz de afiyetle yiyoruz. Anneannem her seferinde ben seviyorum diye lahana sarması yapıyor (beyaz lahana: ) ). O güzelim açmalarından ve pizzasından da yapıyor. Onun elinin lezzetini başka hiç bir yerde bulamıyorum..

Bayram dönüşü çok sevdiğim Aydan teyzemin üzücü haberleri ile sarsıldım.. Bir süredir hastaydı ve acı çekiyordu. En son hastaneye kaldırılmasından beri annemden gelen her telefona korkarak yanıt verir olmuştum. Bir haftasonu annem aradığında korkuyla açtım ama bana iyi olduğu ve iyileşeceğini söyledi. Çok sevinmiştim. Ama ne yazık ki sevincimiz uzun sürmedi ve 2 gün sonra çok sevdiğim Aydan teyzem vefat etti.. Onunla ilgili o kadar güzel anılarım var ki.. Şimdi Gönen’e gidip de onun orada olmadığını bilmek bana çok garip geliyor. Hala alışamadım bu habere.. İnanmak istemiyorum. Tüm sevdiklerimden önce gitmek isterdim bu dünyadan.. Böyle kötü haberleri almamak için..