ikea’ya giderken beşiktaş’a varmak

Geçen günlerde uzun zamandır gitmek istediğim İkea’ya gitmek için yola çıktık. Uzun zamandır eşimin başının etini yiyordum ikea’ya gidelim diye. Ümraniye mağazası uzak kalıyordu bize. Sonra Bayrampaşa mağazası açıldı ama biz hala gidemedik. Bayram tatilini fırsat bilip, gün bugündür diyip yola çıktık. Nasıl olsa ikea otogarın karşısında, biz de otogar yolunu biliyoruz diye gidiyoruz E-5’ten. Merter’den Esenler’e geçiyoruz, gayet eminiz gittiğimiz yoldan. Brazdan yol ayrılıyor, otogarın içine gidiyor. Biz otogar’a girmiyoruz, eminiz bir çıkış yolu olduğuna. Biraz daha ilerliyoruz ki, bakıyoruz ne bir işaret ne de levha var. Duruyoruz yolun kenarında soruyoruz birilerine. “Bak abi ikae tam karşınızda duruyor, (evet görüyoruz, napalım arabaya kanat mı takalım?) ama oraya gitmek için labirenti dolaşır gibi dolaşmanız lazım. Eğer yanlış yola saparsanız dönüşü yok. Kuru gıda hali yazan yere gideceksiniz” diyor. Tamam diyoruz, pür dikkat yola odaklanıyoruz. Ama ne fayda. Biz kuru gıda halini ararken meğer ona da yan yoldan gidiliyormuş. Biz geldik mi Aksaray’a? Ne yapsak, dönsek mi yoksa buradan devam mı etsek. Karar veremiyoruz. Eminönü’ne gidelim, sahilde bir çay içelim diyoruz.

Gidiyoruz. Eminönü kaynıyor. Arabayı park etmek ne mümkün. Devam ediyoruz, Beşiktaş sevdiğimiz bir mekandır. Ortaköy’ü daha çok severim ama. Kabataş’a geldiğimizde vapur iskelesinin önüne park ediyoruz. Yeni bir plan yapıyoruz, Büyükada’ya gitmek istiyoruz ne zamandır. Saat de 4 olmuş. Bakıyoruz adalara direk giden bir sefer yok o saatte. O planı da erteliyoruz. İskelenin yanında bir çay içiyoruz. Sonra dolmabahçe sarayına doğru yürüyoruz. Hava pırıl pırıl. Yolu kaybetmemizin bir şans olduğunu düşünüp, martıların fotoğrafını çekiyoruz. Saat geçtiğinden dolmabahçe sarayına giremiyoruz ama bahçesinde fotoğraf çekebiliyoruz.

Güzel bir deniz molasının ardından tekrar ikea’yı bulmak için yola koyuluyoruz. Hedefimiz “kuru gıda hali” yazan tabelaları takip etmek. Bu sefer TEM’e doğru gidiyoruz. Köprünün üzerinden geçiyoruz otogar ve ikea iki yanımızda kalıyor. Kuru gıda hali yazan tabelaya doğru gittiğimizde artık İkea tabelaları başlıyor görünmeye. Tam bir labirentin içindeyiz sanki. Dönüyoruz, dönüyoruz, dönüyoruz.. Nihayet ikea karşımızda görünüyor ama yolu çok bozuk ve giriş berbat. Biz zafer kazanmış gibi “heyoo bulduk” çığlıkları ile otoparka yöneliyoruz.

Akşam saatleri olduğundan önce ikea restorana uğruyoruz. Burada komik bir olay daha geliyor başımıza. Restorana girmeden biraz dolaşalım diyoruz, dolaşırken restoranın yolunu da bulamıyoruz mağaza içi haritalara bakıyoruz vs. Herhalde o gün en çok kaybolduğumuz gündür diye tarih atıyoruz. Ben kocaman bir muffin ve cappuccino alıyorum, eşim brownie ve çay. Sınırsız çay olanağından da sonuna kadar yararlanıyor. Sonra mağaza içinde kurulan küçük yaşam alanlarını geziyoruz, bu ev güzel bizim olsunlarla dolu bir gezinti yapıp ıvır zıvır alıp bu macerayı bitirirken sonunda İkea’ya varmış olmanın mutluluğu ile eve dönüyoruz.

Buraya not düşmem gerekirse, İkea Bayrampaşa mağazasına Beylikdüzü ve civarından gitmek isteyenler TEM otoyolunu kullansın. Kesinlile E-5’e girip kaybolmasın. Kaybolmak ve Beşiktaş’a gitmek isteyenler E-5’i tercih etsin.