Kışın Rize Seyahatimiz ve Süpriz Doğum Günü

Kışın Rize’ye gitmek mi? dedim önce. Sandım ki, hep yazın gittiğim Rize soğuk olur. Yanıma kalın kalın kazaklar aldım.. Yanılmışım, hem de çok yanılmışım. Rize’nin havası mis gibiymiş. Hani hep yağmur yağar derlerdi ya, yok kaldığımız 3 gün boyunca hiç yağmur yağmadı. Güneş yüzünü bir an eksik etmedi.

Eşimin kuzeninin nişanı için gittik Rize’ye. Nişan Giresun’da oldu. Bahane ile Giresun’a da gitmiş olduk. İlk defa gittim. Rize – Giresun arası 3 saat sürdü. Sahil yolundan gidildiği için keyifli bir yolculuk oldu. Dönüş yolculuğumuz ise ayrıca keyifliydi. Gülmekten yanaklarımız ağrıdı :)

Bu gezi için Ziplenmiş tabirini kullandık:) Çünkü çok az zamanımız ve gezmek istediğimiz çok yer vardı. Bir kere kışın Ayder’e hiç gitmemiştik. Mutlaka gidip görmeliydik. Cumartesi günü nişana gidip pazar gününü de Ayder’e ayırdık.

Dağmaran’a gitmeden olmaz

Dağmaran Rize’nin tepesinde yer alan şirin bir restoran. Bütün Rize’yi tepeden görmeniz mümkün. Sanırım Dağsu mahallesi diyorlar o mevkiiye. Manzaradan ziyade yemeklerinin tadı hep damağımda kalıyor. (Yine diyeceğim ama:) ) yazın gittiğimde kaşarlı menemen yiyorum. Kışın domates yemeyi sevmediğimden bu sefer kavurma ve muhlama söyleyelim dedik. Tabii onun da tadı damağımızda kaldı. O soğuk günde soba sıcaklığı eşliğinde manzaranın güzelliğinde ağız tadıyla bir yemek yedik. Çok keyif aldım çok :)

Ayder Kar Şenliği

Her sene Ayder’in karlı fotoğraflarını görüp iç geçiriyorduk. Bu sene madem kışın Rize’deyiz Ayder’e mutlaka gitmeliyiz dedik. Şansımıza kar şenliği de varmış. İkinci şansımız da, nişandan dönerken emanet araba sahibi olmamızdı. Yoksa otobüslerle gidecektik. Yanımıza nişanlı çifti de alıp düştük yollara.

Ayder’e giden yollar çok güzeldir. Hep yazın gitmiştim. Ama kışın da süpermiş. Her ne kadar ağaçlar kurumuş olsa da, şırıl şırıl akan derelerin takip ettiği yollar çok güzeldi. Ayder’e yaklaştıkça karların çoğalması da oraya boşuna gitmediğimizi kanıtladı. Yalnız o kadar kalabalıktı ki, gidenler bilirler, Ayder’e girmek için bir kaç km önce para ödenir. Şenlik dolayısıyla onu bile almadılar. Araba kuyruğu ise, neredeyse o gişelerde başlıyordu.

Bizim için macera da orada başladı. Arabayı biraz aşağıda bırakıp yürümeye başladık. Epey bir yol katettik şenlik yerine varmak için. Her yer pamuk pamuk kar olmuştu. Hava çok soğuk değildi, ama akşama doğru üşümeye başlamıştık.

Hem biraz ısınalım hem karnımızı doyuralım diye bir yere oturmaya karar verdik. Yazın gittiğimizde ahşap kulubelerde yerdik hep. Bu sefer şirin bir lokantada yedik. Muhlama baş spesiyal tabii :) Izgara köfte yedik. Yazın gittiğimde alabalık yiyorum, çok lezzetli yapıyorlar. Evlenmeden önce balık sevmeyen ben balık sever oldum. Onu da bir sonraki yazıda anlatayım.

Uçakta Süpriz Doğum Günü

Dönüşte eşimin doğum günüydü. Giderken aklımda olan bir planı eşimin ablası ile uygulamaya koyulduk. Sağolsun çok yardımları oldu, o olmadan başaramazdım :) Rize’den Trabzon’a giderken pastamızı almıştık bile. Ama eşime belli etmemek için siyah bir poşette saklıyorduk. O zavallım da uçakta bana pasta getirseler ne güzel olur ama diyordu. Biz de içimizde acaba anladı mı? diye düşünmeye başladık.

Uçağa binince eşim en önden gidip el bagajlarımızı yerleştirmeye koyuldu. Ben de o arada hostese elimdeki poşeti verdim. Eşimin doğum günü bugün, uçak kalktıktan sonra bu pastayı getirebilir misiniz? dedim. Hostes de şansımıza işbirliği yapmayı kabul etti. Uçakta pasta ikramı var sanıp yanımıza almayacaktık. İyi ki almışız, uçak ikramında yoktu :)

Uçak kalktıktan 5 dakika sonra hostes elinde pastayla geldi. Eşim şok tabii, arkasına bakıyor, yanına bakıyor :) Acaba kimin doğum günü diye düşünmüş hala kendisi aklına gelmiyor:) Biz de ablasıyla birlikte İyi ki doğdun Hasaaan diye başlayınca anladı tabii kendi için olduğunu.

Böylece hoş bir anımız oldu.

Kısaca, bu ziplenmiş Rize seyahatimiz oldukça yoğun ve güzel geçti :)