Böyle haber siteleri gibi başlık atacağımı hiç düşünmezdim ama malesef ben de çağımızın illeti Korona belasına yakalandım. Bu süreci yazmak istedim çünkü ileride aklıma gelir de okursam neler yaşadığımı hatırlayayım diye. Bir nevi günlük görevi görsün.
Gelelim covid19 hikayeme. Keşke olmasaydı dediğim bir dönemde olması da beni aşırı üzüyor. Belki de aşırı korktuğum için üzerime çektim onu da bilemiyorum. Böyle şeylere çok inanırım. Bir kaç zamandır da kovide yakalanmayanların bu aralar yakalandığını duymam da psikolojimi etkilemiş olabilir. Psikolojime tüküreyim diyeceğim ama ağır olacak! Bugün karantinanım 4. günü, siz psikolojimin kusuruna bakmayın lütfen :D
Covid19 olduğumu nasıl anladım?
Her şey aslında ikizlerim Ömer ve Faruk’un ateşlenmesi ile başladı. Sabah eşim “Faruk ateşli gibi bir bakar mısın” dediğinde “yok yok hava sıcak ondandır” deyip geçiştirmiştim. İkindiye doğru baktım ki çocuk 38.9 ateşle yanıyor. Beni aldı bir telaş. Hemen ateş düşürücü verdim. O sırada ikizi de ateşlendi. Bingo! Bir alan bir bedava gibi bunların hastalıkları da aynı anda oluyor ya Rabbim! :D Yine de anneannemin ağzından hiç düşürmediği gibi “hamdolsun”..
O gün hiç bir şeyim yoktu, ikizlere koşturdum yemek yaptım vs derken akşamına boğazım yanmaya başladı. Aksi gibi girmem gereken bir online sınavın da haftası! Ve üstüne üstlük evde pankreas ameliyatı olan babam halsiz halsiz yatıyor..
Boğazım tahriş olmuş gibi yanıyor, ben de bir gün önce “çok bağırdım çocuklara herhalde boğazım da tahriş oldu” diye düşünüyorum. Zencefil bal yiyorum, sabahına iyi olurum diye düşünüyorum. Çünkü fiziksel olarak çok iyiyim, hatta o kadar iyiyim ki anlatamam..
İkizler akşam da çok ateşlendi, Ömer öksürmeye başladı hatta. Biz de havuzda üşüttüler, bir daha havuza gitmek yok, suyu soğuktu gibi yorumlar yapıyoruz..
Ertesi akşam, boğaz ağrım ses kısıklığına, burun tıkanıklığından hapşurmaya dönüştü. Sonra saat 23.00 gibi yere serildim resmen. Kimseye bir şey diyemeden gittim yattım, tüm eklemlerim başım inanılmaz ağrımaya başladı. Grip ilacı içip yattığım halde hiç bir ağrım dinmedi. Sabaha kadar ateşten üşüdüm, ağrıdan ağladım resmen. Sabah namazında eşime “Ateşimi ölçer misin?” dedim. 39 derece çıktı. Ağrıdan ve Kovid olduğum şüphesiyle ağlıyordum artık. Ya babama bulaşırsa? Bunun düşüncesi bile delirtti beni.. Kendi ağrılarımı unutmuştum artık babama üzülüyordum.
Hemen aklıma geldi bir yudum ekmek yiyip parol içtim. Ağrıdan uyuyamadım, öğleni buldu uyumam. Test olmaya gitmemiz de saat 16.00’yı bulmuştu.
Sağolsun Başakşehir Çam ve Sakura şehir hastanesi sonucu ertesi gün sabaha karşı çıkardı.. (Unutmazsam o hastaneyle ilgili de bir yazı yazacağım!)
Sonuç: Pozitif
Test sonucum pozitifti.. Kovid bitti dediğimiz bir dönemde, yok bana bir şey olmaz dediğim dönemde covid19 olmuştum..
Bir gün önceden şüphelendiğim için kendimi yatak odasına kapatmıştım, ebeveyn banyosu olması kurtarıcı oldu çok şükür. Eşim de çocukların odasına taşındı.. Sabah annem kapıdan baktı, çıktı mı sonuç dedi. Ben ağladım kovid olmuşum dedim. O anı hiç unutamam. Garibim benden çok üzüldü.. Babama mı üzülsün bana mı ikizlere mi..
Bu da geçer ya hu dedik..
İlk 4 gün çok zordu
İlk gün yerimden kalkamadım, başım inanılmaz ağrıyordu ağrı kesici alsam bile. Ateşim yükseliyor sürekli. Zaten hava sıcak. Burnum tıkalı uyuyamıyorum.. Evde annem ve eşim olmasa ikizlerime kim bakardı bilmiyorum.. Onlar da sürekli ateşleniyordu çünkü. Allahım ne zor bir gündü. O gün işim bitti sandım. Bir daha eski enerjime kavuşamayacağım sandım. Psikolojik olarak bitmiştim.
Sonra daha benden önce iki kere kovid geçiren Hatice ablamla konuştuk, o bana sürekli moral verdi. Bak geçecek, iyi olacaksın diye..
Canım Ailem iyi ki varsınız.. Siz olmasanız ben ne yapardım bilmiyorum.. Rabbim sizi başımızdan eksik etmesin.
Bugün 4. gün ve şükürler olsun ateşim bugün hiç yükselmedi. Eklem ağrılarım geçti, başım hafiften ağrıyor ama ilaç alınca geçiyor. Dün akşam öksürdüm biraz. O da geçecek inşallah. Bugün il sağlık merkezinden aradılar. 7 gün karantinanız var, ondan sonra test yapmadan dışarı çıkabilirsiniz dediler.
Sonuç olarak.. Kovid bitmemiş arkadaşlar. Markete, toplu taşımaya, hastaneye giderken maskenizi lütfen takın. Ben son günlerde marketten başka bir yere gittiğimi hatırlamıyorum. Hasta olmadan en son ikizlerle gittiğimiz yer bizim sitenin çocuk parkıydı. Allah biliyor artık hasta biri mi vardı.. Bakın gerçekten kendinizi iyi hissetmiyorsanız dışarı adımınız atmayın. Bazen görüyorum hapşuruklu insanlar, gözü yaşlı insanlar. Mecburiyetiniz yoksa çıkmayın ne olur.. Başkasının hakkına girmek de çok günah bu hayatta.. Şu son günlerde neler çektiğimizi bir Allah bir biz biliyor.
Herkese sağlıklı günler diliyorum, kimse kovid olmadan bitsin gitsin bu hastalık inşallah..
