Anneannemin Çeyizi

Eskileri çok severim. Son Gönen’e gidişimizde annem ve anneannemin çeyizlerine dadandım.. Ama en çok ilgimi çeken anneanneminki oldu. Eskilerde her şey o kadar ince ve güzelmiş ki.. Bir kere kullanılan ipler naylon değil pamuklu.. Kumaşlar desen ya ipek ya da pamuk.. Hiç bir yapay, sentetik ürün yok. Günümüze kadar gelebildiklerine göre, eskiyip yırtılmadıklarına göre çok da sağlamlar. Tamam anneannem milattan önce yaşamadı, ama kullanılan ürünlerin çok büyük katkısı olduğuna inanıyorum.

Aldım elime fotoğraf makinamı, çıkardım dantelleri kanaviçeleri. Anneannem şaşırdı tabii. Ne yapıyor bu deli kız der gibi bana bakıyor :) Çeyizlerini meşhur edeceğim, fenomen olacaksın dediğimde gülüyor :) Tabii burada hepsini paylaşmam imkansız.. Gelin bakalım anneannemin çeyizinde neler varmış;

Üsttekinin ne olduğuna asla inanamayacaksınız. Bu dantel eskiden geceliklerin yakasına dikilirmiş. Düşünebiliyor musunuz? Nasıl güzel durur..

Bu da ipek mendil. Üzerindeki E harfi dedemin isminin “Eren’in” baş harfi. Anneannem işlemiş.. O kadar güzel ki..

Anneannemin ipek söz bohçası.. İnce işçiliğe bakar mısınız?

Bunu da tahmin edemezsiniz, ben edemedim şahsen. Bu örtü de, yastıkların üzerine örtülürmüş. Kılıf gibi de değil, hani eskiden çiftli yastıklar olurdu. Upuzun bir tane yastık. Bir yastıkta kocayın denilen. Onun üzerine örtülürmüş, kirlenince bu yıkanır, yastık kılıfı temiz kalırmış. Hala tertemiz saklıyor annem.

Elle işlenmiş bir örtü daha..

Ve iğne oyaları.. Gönen’li olunur da, çeyiz iğne oyasız olur mu? Bu iğne oyalarını anneannemin annesi yapmış..

Dantel ve beyaz işlerden bir kaç parça.

Şimdi düşünün annemin çeyizini. Ya benimki? Hiç kullanmadığım onlarca dantel parça var. Kıyamıyorum! :) Daha doğrusu kullanamıyorum. Ama değerlendirmeyi çok istiyorum. İnşallah bir gün güzel bir şekilde değerlendirebilirim :)